Osman Gazi, poznat i kao Otoman bio je vođa osmanskih Turaka i osnivač Osmanske dinastije. On i dinastija, koja je ponela njegovo ime su kasnije osnovali i upravljali novonastalim Osmanskim carstvom koja će u kasnijim vekovima postati jedna od najvećih sila u svetskoj istoriji.

Ipak, na samom početku stvaranja ove imperije, dok je Osmanova država bila tek mala kneževina, Balkansko poluostrvo dobilo je svog prvog “poturicu”.

Osman je imao jako dobrog prijatelja – Mihailo Kozes bio je poreklom Grk i guverner vizantijske provincije Kirmenkie. Ne zna se kako su se njih dvojica upoznali, ali Kozes je delovao kao Osmanov saveznik i diplomatski predstavnik naročito među lokalnim grčkim stanovništvom godinama pre nego što je primio islam. Čak je i učestvovao je u ratu kao saveznik na strani Osmana i njegovih ljudi.

O tome šta je Mihaila Kozesa navelo da promeni veru danas postoje kontardiktorne priče. Moguće je da je to uradio zbog prijateljstva i skoro bratske ljubaci sa Osmanom Gazijem. Nešto maštovitiji izvori pominju da je Koze usnio san u kome mu se javio glas koji mu je rekao da to treba da učini.

– San pakleni okruni Osmana, darova mu lunu ka’ jabuku – zapisao je Njegoš u “Gorskom vijencu” opisujući san Osman-gazija u kojem mu je Alah njemu i njegovim potomcima obećao čitav svet.

U igri su vrlo verovatno bile i povlastice i bogatstvo nuđeno svima koji bi otvoreno prešli na tursku stranu.

Kako bilo, Mihailo Kozes je prešao u islam 1304. i 1313. godine i kao musliman postao je poznat pod imenom Koze Mihailo Abdulah. On je tako postao prvi važniji hrišćanin iz Male Azije koji se odmetnuo od hrišćanstva, prihvatio islam i postao “prebeg” ili “poturica”.

Do osvajanja Bruse 1326. igrao je važnu ulogu kao diplomatski savetnik i izaslanik Orhan I, sina i naslednika Osman I. Odigrao je presudnu ulogu u stvaranju Osmanske države.

Potomci Koze Mihaila, bili su poznati pod nazivom Mihaoglu i ta porodica danas se smatra jednom od četiri najvažnije iz ranog perioda Osmanske imperije. Naročito tokom 15. i 16. veka Mihailovi potomci smatrani su za neke od najmoćnijih političkih i vojnih figura u Otomanskom carstvu u Rumeliji iako nikada nisu zauzimali najviše položaje u državi.

Izvor: Istorijskizabavnik.rs